Void Story
Av Forced Entertainment
Tekst og regi: Tim Etchells
Med: Robin Arthur, Richard Lowdon, Cathy Naden og Terry O’Connor
Teaterhuset Avant Garden i samarbeid med Trøndelag Teater
Trøndelag Teater, Studioscena
Bildet:
OPPLØYSING: Jackson og Ken vandrar som upåverka teikneseriefigurar gjennom eit samfunn i full oppløysing. FOTO: TIM ETCHELLS
Ei dystopisk, men humoristisk historie om to menneske i eit samfunn fullstendig på randa.
Den britiske frigruppa Forced Entertainment blir rekna blant det mest spennande som skjer av innovativt teater i England. Det er heile sju år sia sist dei gjesta Trondheim, men nå har dei omsider kome att, denne gong i samband med opninga av scenetekstmønstringa Propellen der dei har vist produksjonen ”Void Story”. Og i dagane som kjem står Bergen og Oslo for tur.
Det er ei dystopisk og nærast apokalyptisk historie vi får rulla opp. Dei fire aktørane sit to og to på kvar si side av scena og framfører teksten nærast som eit høyrespel, to som røystene til dei to hovudpersonane, og dei to andre som lydkulisser og alle andre personar. På ein stor videoskjerm i midten blir det presentert stillbilde som skal illustrere det som blir fortalt i ei lett naivistisk form. ”Void Story” tyder ei tom eller innhaldslaus historie, og det er ein etter måten treffande tittel. Vi får fortellinga om Ken og Jackson, to menneske som blir drivne frå den eine ytterkant til den neste, utsette for store utfordringar og pressa til det umenneskelege medan dei på antiseptisk vis overlev og greier seg, jamvel om dei ikkje et eller søv, og blir både skotne og knivskorne. Ja faktisk kjem dei gjennom det heile med ein viss grad av menneskeverd i behald. Omgivnadane er eit samfunn på kanten av avgrunnen, i full oppløysing og der det ikkje lenger er rom for logikk og fornuftige resonnement.
Historia blir presentert med mye humor, og med stor evne til formidling. Lydmaking, stemmebruk, videopresentasjon, og mye av komikken gjer det heile rett så underhaldande. Men altså samstundes særs tomt. Eg ser ikkje kva Forced Entertainment vil, samtidig som eg har ein mistanke om at dei ønsker å seie noko meir enn berre å gi oss ein god presentasjon av ei relativt innhaldslaus historie. Det er mogeleg forventingane etter førre gjestespel med ”Bloody Mess” var spent litt for høge, men denne produksjonen innfridde ikkje heilt.
Amund Grimstad
(Meldinga stod i Klassekampen laurdag den 26. februar 2011)